Kaisai KPPH-09HRN29 Bedienungsanleitung Seite 13

9.
Okablowanie
Sprawdzić, czy okablowanie nie będzie narażone na zużycie, korozję, nadmierne ciśnienie, wibracje, ostre
krawędzie lub inne niekorzystne czynniki środowiskowe. Kontrola musi również uwzględniać skutki starzenia się
lub ciągłych drgań pochodzących z takich źródeł, jak sprężarki lub wentylatory.
10.
Wykrywanie łatwopalnych czynników chłodniczych
W żadnym wypadku nie wolno wykorzystywać potencjalnych źródeł zapłonu do poszukiwania lub wykrywania
wycieków czynnika chłodniczego. Nie używać latarki halogenkowej (ani żadnej innej czujki wykorzystującej
otwarty płomień).
11.
Metody wykrywania nieszczelności
Poniższe metody wykrywania nieszczelności uznaje się za dopuszczalne w przypadku układów zawierających
łatwopalne czynniki chłodnicze. Do wykrywania łatwopalnych czynników chłodniczych używać elektronicznych
wykrywaczy nieszczelności, aczkolwiek ich czułość może nie być wystarczająca lub mogą wymagać ponownej
kalibracji. (Urządzenia do wykrywania muszą być kalibrowane w strefie wolnej od czynnika chłodniczego.)
Sprawdzić, czy sam czujnik nie jest potencjalnym źródłem zapłonu oraz czy został dostosowany do używanego
czynnika chłodniczego. Urządzenia do wykrywania nieszczelności ustawia się na wartość procentową dolnej
granicy wybuchowości (LFL) czynnika chłodniczego i kalibruje zgodnie z zastosowanym czynnikiem chłodniczym
wliczając w to potwierdzenie odpowiedniego, procentowego udziału gazu (maksymalnie 25%). Płyny do
wykrywania nieszczelności współpracują z większością czynników chłodniczych, ale należy unikać stosowania
detergentów zawierających chlor, ponieważ może on reagować z czynnikiem chłodniczym i powodować korozję
przewodów rurowych wykonanych z miedzi. W przypadku podejrzenia istnienia nieszczelności usunąć/zgasić
wszystkie nieosłonięte źródła płomienia.
W przypadku stwierdzenia wycieku czynnika chłodniczego usunąć cały czynnik chłodniczy z układu lub
odizolować (za pomocą zaworów odcinających) tę część układu, która znajduje się daleko od miejsca wycieku.
Następnie przepłukać układ azotem beztlenowym (OFN) przed i w trakcie procesu lutowania.
12.
Usuwanie
Stosować konwencjonalne procedury w przypadku ingerencji w obieg czynnika chłodniczego na potrzeby
dokonania naprawy lub w jakimkolwiek innym celu. Ważne jest stosowanie najlepszych praktyk roboczych,
ponieważ w grę wchodzi kwestia łatwopalności. Należy zastosować następującą procedurę:
Usunąć czynnik chłodniczy; oczyścić obieg gazem obojętnym; usunąć gaz; oczyścić ponownie gazem obojętnym;
otworzyć obieg przez rozcięcie lub lutowanie.
Ładunek czynnika chłodniczego odprowadzić do odpowiednich butli do regeneracji. Przepłukać układ azotem
beztlenowym (OFN), aby zagwarantować bezpieczeństwo całego urządzenia. Ten proces może wymagać
kilkukrotnego powtórzenia. Nie używać sprężonego powietrza ani tlenu do wykonania tej procedury. Płukanie
przeprowadza się przez wprowadzenie podciśnienia do układu za pomocą azotu beztlenowego, który jest
wpompowywany aż do osiągnięcia ciśnienia roboczego, a następnie usuwany do atmosfery. Na koniec
przywraca się próżnię w układzie. Ten proces należy powtarzać aż do momentu, gdy układ nie będzie zawierał
czynnika chłodniczego. W przypadku stosowania końcowego ładunku beztlenowego azotu, odpowietrzyć układ
do uzyskania ciśnienia atmosferycznego, co umożliwi przeprowadzenie pracy na układzie. Ta operacja jest
absolutnie niezbędna, jeśli planowane jest wykonywanie lutowania instalacji rurowej. Sprawdzić, czy wylot
pompy próżniowej nie znajduje się w pobliżu jakichkolwiek źródeł zapłonu i dostępna jest wentylacja.
13.
Procedury ładowania
Należy stosować konwencjonalne procedury ładowania oraz stosować się do następujących wymogów.
Sprawdzić, czy podczas korzystania z urządzeń ładujących nie dochodzi do zanieczyszczenia różnych czynników
chłodniczych. Węże lub przewody muszą być jak najkrótsze, aby zminimalizować ilość przenoszonego w nich
czynnika chłodniczego.
Butle muszą być ustawione w pozycji pionowej.
Przed naładowaniem układu chłodniczego czynnikiem chłodniczym sprawdzić, czy układ jest uziemiony.
Po zakończeniu ładowania oznaczyć układ (jeśli nie zostało to jeszcze zrobione).
Zachować szczególną ostrożność, aby nie przepełnić układu chłodniczego. Przed uzupełnieniem układu poddać
go próbie ciśnieniowej za pomocą beztlenowego azotu. Układ musi być poddany próbie szczelności po
13
PL