Inhaltsverzeichnis
Werbung
De Krokodillen
Wat is een Krokodil? Liefhebbers hebben de zware
elektrische locomotieven van het type Ce 6/8 met
de naam van dit exotische reptiel gedoopt. Ze zijn in
Zwitserland vanaf 1919 voornamelijk voor de
Gotthardlijn gebouwd. De locs zijn inmiddels tot
mythe verheven en hebben daarmee iets bereikt, wat
anders alleen aan stoomlocomotieven gegund is: de
afstand tussen mens en machine werd minder.
Niet alleen spoorwegmensen, maar ook technici en
historici hebben deze locomotieven als mijlpaal in de
geschiedenis van de techniek en als symbool van de
vooruitgang waardig geacht. Toen de machines ge-
bouwd werden, golden ze als overtuigende oplossing
van een ernstig spoorwegtechnisch probleem.
Over het wanneer en waarom de locs hun bijnaam
kregen, zijn de geleerden het nog niet eens. Of het
de lange snuit was, de kracht die van hen uitging,
de gelede opbouw of zelfs de kleur – eerst bruin,
later groen –, daar kunnen ze nauwelijks meer achter
komen.
Gedwongen door moeilijkheden bij de aanschaffing
van voldoende materiaal en brandstof, besloten de
Zwitserse Spoorwegen (SBB) in augustus 1918 de
electrificatie op alle veel bereden trajecten van hun
gehele spoorwegnet uit te breiden.
Capaciteitsproblemen, welke het belangrijke
Gotthard-traject aan de machines stelde, b.v. twee
heen- en terugritten Arth-Goldau – Chiasso binnen
28 uur met een getrokken last van ca. 430 ton op
steile hellingen en ca. 850 ton op daltrajecten met
maximaal 10‰ steiging, hebben voor het goederen-
verkeer geleid tot de ontwikkeling van de beroemde
„Krokodillen" Ce 6/8 II.
Dit legendarische loctype werd van 1919 – 1922 in
33 eenheden gebouwd door de firma's SLM (Schwei-
zerische Lokomotiv- und Maschinenfabrik Winterthur)
en MFO (Maschinenfabrik Oerlikon) en aan de SBB
afgele- verd. Technisch onderscheidden zich deze
locomotieven door Bisselloopassen en vlakke drie-
hoek-koppelstangen als aandrijforgaan. De aandrij-
ving van elk van de beide draaistellen werd verzorgd
door elk twee motoren, die via raderwerk op een
gemeenschappelijke tussenas werkten, waarvan de
krukken aan het ene einde van de driehoek-koppel-
stang lagerden en aan het andere einde een kruk in
bew'eging bracht aan een oorspronkelijk slingerend
geplaatste hulpas.
Het voornaamste voordeel van de gekozen wijze van
aandrijving lag overeenkomstig de rendementsei-
sen daarin, dat in tegenstelling met de gebruikelijke
schuine drijfstangkrachtoverbrenging nu horizontale
11
Vorbild • Prototype • Exploitation dans le réel • Grootbedrijf
Werbung
Inhaltsverzeichnis
